Trenutačno se vjeruje da se nakon što LPS uđe u krv domaćina, on uglavnom spaja s proteinom koji veže lipopolisaharid (LBP) krvi domaćina. Glavna funkcija LBP-a je razdvojiti agregaciju LPS-a u krvi na monomere LPS-a, ubrzati kombinaciju monomera LPS-a i CD14, igrati ulogu transportera i prezentacije lipida te imati katalitičku funkciju.

LBP ima visok afinitet za slobodni hrapavi LPS, glatki LPS i LPS na staničnoj membrani gram-negativnih bakterija. Lako se veže s LPS-om i sudjeluje u aktivacijskom učinku LPS-a, pa je tako i nazvan. LBP može regulirati čestice koje sadrže LPS i kompletne gram-negativne bakterije, te posredovati u vezivanju obloženih čestica na makrofage, što je pogodno za fagocitozu makrofaga. Negativno nabijeni fosfatni radikal molekule LPS može se kombinirati sa srodnim domenama pozitivno nabijenih proteina u LBP i BPI (baktericidni/protein koji povećava propusnost) i ima kompatibilnost prostorne konformacije. LBP je prvi otkrio i izolirao američki znanstvenik Tobias 1986. iz seruma kunića tijekom akutne reakcije endotoksemije. Lei i sur. također izolirao LBP iz štakora 1988.; Iduće godine Robert i sur. izolirane i dobivene LBP molekule iz ljudi i drugih životinja.